Waar zet jij je schouders onder?
Een klant vertelde me vorige week iets.
Het zoemt nog steeds in mij na.
Ik herken het ook zo.
Veel op haar bord
Het ging over een situatie op het werk.
Veel taken op haar bord.
Geen waardering.
Daarnaast een collega die doorlopend mopperde.
De sfeer was niet prettig.
Energievreter
Met alles wat ze moest.
Zag ik dat het haar veel (onnodige) energie koste.
Ze ervaarde duidelijk geen plezier.
Toen zei ze die zin die nog steeds in mij nazoemt.
Herkenning
‘Ik moet gewoon de schouders er extra onder zetten!’
Die zin kwam bij mij binnen!
Zo’n herkenning.
Ik voelde het zelfs fysiek.
Alsof er letterlijk iets zwaars op mijn schouders werd gelegd.
Ander gevoel
Ik hou van lekker aan het werk gaan.
Mij ergens voor inzetten.
Met plezier mooie resultaten behalen.
Maar bij die zin krijg ik een ander gevoel.
Het voelt als iets zwaars.
Doorbijten?
Als we die zin zeggen, hebben we hem al vaker gezegd.
Vast veel vaker.
Of we zetten een tandje bij.
Bijten nog even door.
Burn-out
Voor mij was dit zeker één van de redenen van mijn burn-out.
Ik deed nog wel wat extra’s.
Het kon er nog wel bij.
Niet dus.
Op een gegeven moment was het op.
Drukte blijft
Mijn conclusie.
Hoe vaak je ook je schouders eronder zet.
Het wordt niet rustiger.
Drukte of onrust blijft. Het is geen fase of periode.
Hoe wij ermee omgaan, kan wel zorgen voor een ander gevoel.
Een ander resultaat.
Hoe is het met jouw schouders?
Herken jij deze zin ook?
Zeg jij het regelmatig?
Moeten jouw schouders echt meer?
Of hebben ze al genoeg gedaan?
En zet je ze een keer niet eronder?
Ben je benieuwd wat er dan gebeurt?
Ik zeker!
Rustige groet,
Wendela
p.s. Schouders eronder zetten zeggen we vaak. Weet je wat we ook regelmatig zeggen? Even!
‘Ik ruim het nog even op. Ik ga even aan dat project werken.’ Even is zo’n woord dat er in glipt.
Hoeveel tijd gun jij jezelf als je ‘even’ zegt? Hoeveel waarde heeft iets, als je er ‘even’ voor zet? Wat ik doe? Ik doe ‘even niet meer’.
p.p.s. Soms dragen die schouders echt te veel. Voelt het letterlijk als een zware last.
Met ‘Rust in mijn hoofd’ laat je die zware rugzak los.
Eén van mijn klanten beschreef het zo: ‘Ik voel me bevrijd en opgelucht. Ik kan echt weer genieten.’