Even niet meer
Ik doe dit wel even
Even.
Afgelopen week sprak ik met een klant over dit woord.
Hoe vaak zeggen we het niet?
‘Ik doe dit wel even.’
‘Ik pak het wel even op.’
‘Ik heb even tijd voor mezelf nodig.’
Onrust
Het woord geeft onduidelijkheid en onrust.
Want wat is nu eigenlijk even?
Wanneer duurt iets maar even?
Is even 5 minuten, een uur, een halve dag?
Hoeveel is het waard?
Door even te zeggen, geef ik minder waarde aan iets.
Alsof ik het minder belangrijk maak dan het eigenlijk is.
Wat is de tijd die ik er echt voor nodig heb?
Of de tijd die het verdient?
Niks duurt even
In mijn vorige werk was ik bewust van dit woord.
Deelde ik het met collega’s.
We spraken af het niet meer te zeggen.
Elkaar erop te wijzen. Omdat bijna niks ‘even’ duurde.
Stiekem
Toch is ‘even’ er stiekem weer ingeslopen.
Zonder dat ik het heb gemerkt.
Ik ben blij dat mijn klant mij alert maakte.
Want ik wil ‘even’ niet meer.
Schrappen
Nu weer bewust van mijn ‘even’ gebruik.
Ga ik het schrappen uit mijn zinnen.
‘Ik pak dit op.’
Als ik het zo zeg voelt het rustiger.
Hoe vaak zeg jij even?
Ik ga ‘even’ niet meer doen.
In ieder geval mijn best doen.
En anders is het mijn meest briljante fout.
En jij? Ga jij ‘even’ ook schrappen?
Rustige groet,
Wendela
p.s. Kijk, ik heb mezelf betrapt!
Ik gebruikte ‘even’ in een eerder bericht: ‘Even niets doen’